پیش به سوی خدا

آقاي مـن ! مــولاي مـن ! از قـديــم گفته انـد : ” خلايـــق هــرچه لـــايــق “

بي راه نگـــفـته انــد . اقرار مـــي کنيم هنوز ليـــاقت حضور در محـــضر شما را پيدا نکرده ايــــم که اگرغيـــر از اين بـــود هم اينـــک در زمان ظهـور و در حـــضور شما به سرمي برديـــم .

” از ماســت که برماســــت ” آري، ما مـــستحق بلــــاي غيبـــتيـم ؛ سزاوار چنــيـن سرنوشــتي هستـــيم ؛ تــو را نخواســته ايم ؛ به بي امامـــي ” عــادت ” کـرده ايم ؛ هنــوز باورمان نــشــده ” تا نيايي گره از کـار بشر وا نــشــود “